Amedeo'nun Şarkısı

Gri Paris sokaklarında Amedeo,
Asırların gözbebeğini yerinden söküp,
Nice kelimelerin boynunu cümlelerden dar ağacında asan.
Her insan bir düşle gelir dünyaya ve düşüştür sonrası.

Kavram dolu zihinlerin aynasını yitirmiş benliklerin,
Gölde kendisini görmeyen nesillerin,
Oğlu Modigliani oğlu Amedeo.

ve gözler

Hiç yerinde durmaz.

Sırtlan sürüsünün giderken ardında bıraktığı,
Hiç şâir izine rastlanmayan kadın yüzleri,

Şiiri yazılmayan kadınların ölümlü bedenleri,
Gözbebeklerinden başlıyorum yok olmaya,
Siliyorum geri kalan her şeyi.

Sözler, gözlerden çabuk,

Kaybolur.

Avuç avuç boya taşıyorum sana, gözlerin emiyor hepsini,
Gebe karnında, düşük gibi, aslan heykellerinden bahçeler içinde,
Sesler yadsınmış ve sözler yoksunlaşmış,
Cevizlerin kabukları kırılıp özüne varılmış,
Modigliani oğlu Modigliani denmiş.

Diller hep yalan söyler,

Sözler olmayınca.

Clemente, hey Clemente;

Kalk düşdüğün yerden ve mezar taşını yık yerinden,
Kupam dolu şarapla,
İçilmeye hazır, kupam dolu şarapla, sarhoş etmeye hazır;
Avuçlarım dolu kanla, adaklar sunmaya hazır,
Tüm bedenler hazır, sevişmeye, resmedilmeye.

Bu, yönünü yürüdüğü yolda yitirmiş Amedeo'nun şarkısı,

Hiç susmayan, zihnimde.

ve düşüş, Jeanne , düşer beşinci katından cennetin,

Yerle yeksan olur uzuvları.