Amine

Yara bere içindeyim ama ne zamandan beri,
Zamanı ölçemiyorum Amine,
Bu kâbustan nasıl uyanılması gerektiğini bilmiyorum.
Kayıp bir noktayım Piri Reis'in haritasında,
Kimse uğramadı topraklarıma.
Hâlâ ilk günkü kadar ıssız sıcak kumlarım,
Mekânı kavrayamıyorum Amine.
Satürn'ün halkalarından biri olup uzayı dolduruyorum,
Milyarlarca yıldızdan biri olup hızla sönüyorum,
Donuk bir ışık parlıyor öteden,
Kara deliklerle etrafında tavaf ediyorum Amine.
Kumsal güneşlenmek isteyenler içindir,
Gökyüzü bakmak isteyenler,
Ellerimse yalnız senin için,
Tutup göğsünü kaldırmak için semaya:
Seni tanrılara göstermek istiyorum Amine.
Bırak, kime inanırsam inanayım ama sen ol benimle.
Bırak, kimsesiz bir tanrının ayakucunda oturalım.
Bizdan başka inanan yok, inanmayan yok,
Bizden başka birbirini tamamlayan yok.
Ölüm bizim düğünümüzdür ancak Amine.
Kalbim hâlâ bir kuş gibi çırpınır.
Hiç değişmedi ebedi benzetmeler ilk sözden beri,
Kutsal kitaplar birbirini takip edeli beri,
Peygamber anaları birbirini,
Asiye'yi Meryem, Meryem'i Amine.
Beni sen doğurdun seni ben,
Tek bir doğumdan iki beden,
İki bedenden tek bir ruh.
Amine, düğünüm kutsanmışlığındır halkalarıma.

Alaca Kadın Üçlemesi: III

Ave Maria

Ave Maria,
Yola çıkıyorum ve dur durak bilmek istemiyorum.
Kayıp bir denizci gibi okyanusun ortasında,
Saykulara dalmak istiyorum.
Birbirini kovalıyor denizle balık.
İç içe geçmiş kaptanla gemi.
Yol bilmez iz bilmez bir derviş mağara ağzında.
Ağına kendi gölgesi takılmış bir balıkçı,
Sessizce suyun üstünde dolanan balıkçıl,
Avlar beni, avlar beni Ave Maria.
Ave Maria, ben yola dönüşmek istiyorum.
Kudüs güneşi yakar beni yüzyıllar boyu.
Orta doğu tanrının ve ölümün doğduğu yer Ave Maria,
Oysa doğu kime göre batı kime:
Ben kendi yönümü bile bilmezken tüm bunlar ne?
Kapatmak istiyorum gözlerimi güneş tepedeyken,
Ölümüm olsun karanlıkta kalmasın.
Bir kuş kanadından düşer gibi, tüy gibi,
Bir balığın nefes balonları suyun ortasında,
Bir ardıcın gagasında taşıdığı hayat:
Ölümüm beni canlı kılsın Ave Maria.
Sunayım Girit'te kanımı ve boynumu uzatayım,
Ne bağışlarlar bana hayatım karşılığında;
Bir İnka tapınağının en tepesinde benliğimi sunayım,
Ne koyarlar göğsümün içine kalbimi alınca;
Ave Maria benden seni alırlarsa geriye ne bırakırlar.
Yangına avuç avuç ateş taşıyorum içimden,
İçimden dışarı taşıdıklarım neden hep dumanlar içinde;
Susarsam anlar mısın ne var içimde,
Ave Maria seni seviyorum anlıyor musun.
Zihnim tabula rasa Ave Maria, yaz oraya kendini,
Doldur, doldur varlığında zihnimi,
O bir yazıt, o bir anıt,
Doldur onu kendinle.
Bu kapılar hep yüzüme örtük kendimi bildim bileli,
Bu yolları hep kolluklar kesmiş,
Mağaraları hep peyhamberler almış,
Bana ne kalmış bu hayatta Ave Maria,
Bana ne kalmış senden başka,
Yaşıyorum tüm bunlarla beraber.

Alaca Kadın Üçlemesi: II

Lavinia

Seni benden başka kim sevecek sanıyorsun Lavinia,
Bir düşsün herkesten gizlenen ve örtüp perdeleri,
Tülünü çekme sakın yüzüne,
Göster bize güneşi, göster bize güneşi,
Hep aynı şeyi tekrarlıyorum,
Anla beni Lavinia.

Seni benden başka kim sevecek sanıyorsun,
Arnavut kaldırımlarında kim takip edecek,
Kartpostalların karınca duasından yazıları arasında,
Adını benden başka kim anacak,
Ölüme aşkını kim kazıyacak sanıyorsun Lavinia,
Bir öfke nöbetine tutulmuş gibi,
Aralıksız bir titreme nöbetine,
Bir veremlinin dürtüsüyle,
Adını sayıklıyorum, adını sayıklıyorum,
Seni benden başka kim sevecek Lavinia.

Kırılmışım bak her yerimden,
Tutup cam vazoları yere çalıyorum tutup,
Camların bini bir yanda bini bir yanda,
Un ufak olmuş hepsi, ah, un ufak olmuş,
Kalbimi senden başka kim görebilir Lavinia,
Sıcak ve kanı kıvrak bir yudum su gibi.

Ben eğer beni görmezsen kendimi nasıl bulabilir,
Nasıl konumlandırabilirim göğsüne.
-Uzan da göğsünü öpeyim senin.-

Bu dinlediğimin doğa olduğunu reddediyorum,
Gördüğümün şehir halleri olduğunu,
Her şeyi senden yola çıkarıp biçimlendiriyorum,
Çünkü biliyorum benim gören tüm bunları,
ve benim anlamlandıran yoktan var olabilenleri,
Her şey içimde ve içimi sana açıyorum/taşıyorum,
Tut içimi bir yerinden Lavinia,
Taşımakta zorlanıyorum.

Kambur oldum bu ağır yükün altında,
Derviş olup dağa çıksam da kapansam mağarama,
Ansam adını, anıştırsam adını, yazsam adını,
Seni benden başka kim anabilir Lavinia,
Adını benden başka kim bilebilir.

Her âşık içinde bin yara taşır,
Ben her birinden bana devrolunmuş bin milyon yara taşırım,
Yaralarıma sen dokunmazsan Lokman ne yapabilir Lavinia,
Sen konuşmazsan tanrı konuşmasını n'eylerim Lavinia,
Ölümü kucağına nasıl taşırım Lavinia,
Her âşık içinde bin sen taşır Lavinia.

Alaca Kadın Üçlemesi: I

Kapı

Kapıyı kapatmayı unuttuğu için,
boşlukta kalmış tüm düşünceler girdi içeri
belleğimden ve kimseye bir şey sormadı,
geçmişte bıraktıklarım,
bir yolunu bulup süzüldüler su gibi,
düşüncelerin en derinlerine doğru.

Kapıyı kapatmayı unuttuğun için,
senden kalan ne varsa içime doldu,
bir büyü gibi nutkumu tuttu geminden,
eyerde kanlı parmak izleri
ve kafesinde,
kanadında ölümü taşımaktan yorgun bir kuş.

Kapıyı kapatmayı unuttuğum için,
geçmiş bugünüme sızdı aralıklardan,
dip köşe bırakmamasıya her yana,
savruldu toz gibi
ve ancak parlak bir ışık altında,
görülebilenler gün gibi ortaya çıktı,
kimseye sormadan
ve yalnızca ışıkta görünmekten yorgun geçmiş,
artık kendini ispatlamak istiyor.