( A Moment to Remember )
Benim mimarımsın, kalbimde koca bir saray inşaa edensin.
Bütün bir kenti baştan aşağı yeniden yapansın.
Gönül ülkemde elinin uzanmadığı yer kalmadı.
Artık her yerde senin dokunuşun var.
Bir saray inşaa ettin, içinde yalnızca sen oturuyorsun.
Başka kimsenin yaşama izni yok bu ülkede.
Yalnız sen yaşıyorsun, herkesi öldürüyorsun.
En iyi muhafızlar bekliyor senin kapında.
Hepsi en iyi silahlara bürünmüş, korku nöbet tutuyor önünde.
Ne zaman sarayına birisi girmeye kalksa korkutuyorsun beni.
Sensizlikle sınıyorsun, sarayı yıkmakla korkutuyorsun.
O saray hep ayakta kalacak, yıkılma nedir bilmeyecek.
Her bir tuğlası bir başka coğrafyadan getirildi.
Her birinde farklı bir duygu var.
Bütün duyguları seninle tattım, sen bütün duyguların içindesin.
Korkuda sen varsın, heyecanda sen varsın, mutlulukta sen varsın.
Yalnızlıkta bile senden bir iz var, senin getirdiğin bir yalnızlık var.
Şimdi o sarayımın mimarı olan sen:
Beni benle yalnız bıraktığında ben benden çok uzaklaşmış olacağım.
Sarayın taşları zamanla yosunlanacak.
Ben onları sen yokken temizleyemeyeceğim.
Sarayın çiçekleri zamanla solacak.
Ben onları sen yokken canlandıramayacağım.
Sarayın merdivenleri zamanla kısalacak.
Ben onlara sensiz adım atamayacağım.
Kimse yaşamayacak o sarayda, kimse bilmeyecek.
Mimarın proje defterinde bana da bir sayfa ayır.
Sarayında bir zindanda olsa bana da bahşet.
Sen sultansın herkesten uzakta bir krallıkta.
Sarayında mutlu yaşa, orada kal.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder