Ben yoktum; hatta ben yokum, olmadım diyemeyecek bir yerdeydim; kelimeler bile yan yana gelerek beni tanımlamak istemezlerdi. Ne olurdu benim de kelimelerim olsaydı; bana ait bir cümle, bir düşünce olsaydı. Binlerce yıldır söylenen milyonlarca sözden hiç olmazsa biri beni içine alsaydı !
Oğuz Atay, Korkuyu Beklerken
Benim için kimse güzel bir şey yazmamış.
Herkes her şeyini senin için yazmış.
Bana ait hiçbir kelime yok.
Oysa sana adanan milyonlarca cümle var.
Sana yazılan şiirler, romanlar.
Benim bir harfim bile yok.
Böyle fakirane yaşıyorum.
Hiçbir zaman senin kadar zengin olamayacağım.
Bende cümlelerde yaşamak isterdim.
Başkentimi harflerin arasına kurmak.
Sonra seninle orada bir şehir inşaa etmek isterdim.
Bütün harflere senin gizlerini saklamak isterdim.
Kelimelerin hepsini senden duymak.
Senin, sözlüğüm olmanı isterdim.
Bütün anlamları senden duymak.
Her harfin telaffuzunu tek tek senden işitmek.
Bende senin kadar adına cümleler kurulan birisi olmak isterdim.
Hiç olmazsa birkaç kelime duymak.
Ben boğulurken her şeyden önce senin adını bağırırım.
Kaldı ki başka kelime bilmem.
Ezbere bildiğim tek kelime senin adındır.
Senin adından gayrı kelime bilgim yoktur.
Senden başka söyleyecek şeyim.
Şimdi sana bunları yazıyorum.
Bu kelimelerin hepsi senin olmuş olacak.
Yine bana ait hiçbir kelime yok.
Yine her şey sana ait, bana ait hiçbir şey yok.
Senin kelimelerinle, sana armağan ettiğim kelimelerle sana bir şeyler yazdım.
Senin kalbine hitafen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder