Bıçak

Hissediyorum sürekli sırtıma batan,
Bıçağın ucunu ve keskin değil.
Keskin olmadığından yakıyor
ve izini daha belirgin bırakıyor,
değdiği her yerde.
Nerden buldun,
Aşkın bu kör bıçağını,
Tenime batırmak için
ve yüzüp derimi geçirmek için,
Kalbine.
Omurgam boyunca süzülen aşağıya,
Bu işlemez bıçak yüreğime,
Çünkü kalbim keskin kelimeler arasında,
Çoktan kuşatılmış.
Bir papatya gövdesinde,
Keskinliğini deniyorsun, oysa,
Cümlelerim hazırdı buna.
İhanetlerin arasında sadakatimi deniyorsun,
Oysa,
Sözlerim hazır terazinin kefesine konmaya,
Ötesinde ne var?
Hissetmiyorum artık kör bıçağını aşkın,
Battı ta yüreğime kadar
ve içimden dışarı sızan bu kan,
Ancak zamanla biriktirdiklerimdir içimde,
Sana armağan.