Bülbüller yandı avlusunda gönlün,
Habersiz kaldı güller,
Tunca büründü ak mermer.
Bronzdan heykelleri eridi insanlığın,
Soyundu güzelliğinden varlığın.
Yandı gümüşî bülbüller,
İçinde kafesin özgür,
Yandı güneş kanatlı bülbüller.
Eridi kanatları ve sarıldı tellere,
Kan aktı çağlayan dereler boyu;
Bir uçtan diğerine yarık,
Kemikten tutamaçlar ufalanmış.
Avcuna diken mi battı,
Kızıla çaldı gök;
Terk edildi tüm miraslar,
Geçmişi hatırlatan.
Bülbüller yandı kafesinde göğün,
Alev alev mühür kanatlarında.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder