Kendimden eksildiğim kadar fazlalaştım sende ben,
hiç bilmezdim canın bir başka cana eklenişini senden
evvel, neden insan her seferinde 'en kötüsü bu' der bilmezken
ben, sen öğrettin bana her kezinde hep daha kötüsünün
de olduğunu, yokluğunu buluş bu.
Yokluğunu buldum her arayışımda koynumda seni, sızmışsın
içimin en ıssız yerlerine, bir boşluk varken içimde,
boşluğa boşluk katıp genişlemişsin uzayın siyah boşlukları
gibi, şimdi ne zaman ne mekân denktir sana ne ben
ne de herhangi bir varlık, anlıyorum ki şimdi, tam da şu ânda,
sen biriktirdiklerimsin içimde saklı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder