Hayatta sadece seni tanıyormuşum gibi geliyor.
Seni tanıyorum.
Ben bir tek seni tanıyorum.
Herkes sana bürünmüş.
Ne yana baksam işte diyorum.
Yine O.
Beni takip ediyormuşsun gibi.
Her yerde izlerin.
İşte orada.
Beni kendi ellerinle büyütüyorsun.
Bana kendi yaşamınla yaşamyı öğretiyorsun.
Ben emeklerken koşturmaya başlıyorsun.
Ben seni tanıyorum.
Kendimden daha da çok.
Ses çıkarmadan geliyorum arkandan.
Ya da sen yürüyorsun benim önümden.
Önümde yürüyen sen değil misin?
Arkamda beni kollayan?
Gözlerini bana dikmiş adımlarımı takip eden?
Sen değil misin gözkapaklarımdaki?
Seni tanıyorum.
Her bakış sanadır.
Her doğruluş sanadır.
Ben sana geliyorum.
Tamamen sen olarak geliyorum.
Zaten başkada gidebilinecek kimse yok.
Her yerde sen varsın.
O hâlde ben sana gelmiyorum ki.
Sen zaten hep benimlesin.
O zaman ben hep seninleyim demektir.
Desene biz hiç ayrılmamışız.
Ve işte yine tekrarlıyorum;
Seni tanıyorum.
Ne yana baksam sen.
Nereye dönsem sen.
Nasıl davransam yine sen.
Ben seni tanıyorum.
Senden hiç ayrılmıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder