Sana bakan pencerem genişliyor.
Gözlerimin gördüğü sensin.
Seni gören gözlerim sonsuzluğu görür.
Onu dünyada görmekde mümkün.
Bakmak ortaya çıkaracaktır bunu.
Pencerem seni gösteriyor.
Senden başka hiçbir şey yok.
Sadece sen varsın.
Perdelerim açık sonuna kadar.
Onları kapatmak mümkün değil.
Gözlerinden çıkan ışık deliyor onu.
Ve üzerime doğuyorsun.
Sen benim sonsuzluğumsun.
Sonun gelmeyen sonusun.
Ne maviye çalar rengi.
Ne de yeşil.
Yeşilinde saklı engin bir mavilik gibi.
Onda buluşmuş yeşil ve mavi.
İkisi boyamışlar evreni.
Ya kaybolmak ormanlarda.
Ya savaşmak derin denizlerde.
İkisindede sen varsın.
Sen varsan ben her ikisindede varım.
Pencerem sonsuzluğa bakıyor.
Tek bir noktaya kitlitlenmişim.
Ayıramam gözlerimi oradan.
Ve donuklaşamaz bakışlarım.
Bana bakan gözler donuk değildir.
Cam gibi berraktır.
O denli şeffaftır ki onun penceresi.
Ben oradan içerisini görebilirim.
Sımsıcaktır penceremin gösterdiği.
Sıcacıktır o.
Pencerem sonsuzluğa bakıyor.
Sana bakıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder