Yusuf'dan Züleyha'sına V

Züleyha'ya;

Lir mi çalıyorsun yoksa yüreğimi mi Züleyha, sesler tellerden mi yoksa ruhumdan mı geliyor?
İnliyorum yaralı bir hâlde, kapanmış içime her şeyim; sakladım senden kalan ne varsa.
İnsanlar, insanlar Züleyha, geçmeye çalıştıkları nehirlerde boğuldukça, ben hayata döndüm.
Kaç kişi öldüyse boğularak denizlerinde, o kadar dirilerek geldim.
Korku içindeyim daima, sığınacağım bütün kayıklar alabora oldu.
Nil eskisi gibi gülmüyor yüzüme, Nil her kulaç atışımda biraz daha esirgiyor suyunu benden.
Ben senden evvel günü bekleyen bir gece, baharı bekleyen bir kış, hayatı bekleyen bir ölüm olduğunu bilmezdim Züleyha;
Ben senden evvel "anlam"ın bir insana hapsolup kalabileceğini düşünmezdim.
Yitik benliklerin içinde sana dipdiri bir ruh sundum Aton tapınağında, sana firavunlar sundum.
Amon'u Ra'ya, Osiris'i İsis'e bağladım, Seth'i kurban ettim varlığına.
Kaç tanrıya yaraştı bu tören, kaç hükümdar tanık oldu, ben sana büyük bir dünya bıraktım.
İlk emirle yola çıkışım gibi âşkına düştüm, istemsiz ve bilinçsiz.
Her şey sonra başladı Züleyha, her şey sonra başladı, bilinenleri bilinmeyenler kovaladı.
Tek Olan'ın sözleri ve sözlerindeki özlerin karşılığı sende hayat buldu.
Kitaplar ve sözler unutuldu Züleyha, her şey sende hayat buldu ve ete kemiğe büründü.
Bana, Tanrı'dan bir nişan göster, dediklerinde seni göstereceğim.
Bana, Tanrı'dan bir söz söyle, dediklerinde seni söyleyeceğim.
Bana, Tanrı'ya nasıl ibadet edeceğiz, dediklerinde sana olan sevgimi anlatacağım.
Gezdiğim bütün tapınaklar ruhsuzken, ben gözlerinde ibadeti bulurken, olacak her şey.
Şimdi bilmediğim bir kuraklığın içindeyim, tatmadığım yoklukların haznesinde.
Şimdi hiç duymadığım bir sessizliğin ortasındayım, yaşamadığım bir yalnızlığın kucağında.
Şimdi kurumuş bir soyun ucundayım, kül renginde bir ağacın damarlarında.
Şimdi Züleyha, adına hayat dedikleri bir günün tam ortasındayım.
Şimdi yine Züleyha, bilmeli ki âlem, her peygamberi var eden, bir kadın vardır özünde ve yalnız düşünülemez hiç kimse.
İnsanlar bana yitik hayallerinden bahsettiklerinde kırık hayatımı göstereceğim,
Karmaşadan söz ettiklerinde kalbimi, acılardan dem vurduklarında ruhumu;
Bana neden bahsederlerse bahsetsinler, susacağım.

Şimdi yine Züleyha, bilmeli ki âlem, her peygamberi var eden, bir kadın vardır özünde ve yalnız düşünülemez hiç kimse.
V