Vişne Ağacı

Eskiköy Üçlemesi: I

Kırılgan ruhumuzu incittiler,
Güneş kokan tenimizi.
Bizi dünyanın içinden ittiler.
Bizi kendimizle baş başa bırakıp,
Gittiler.

Vişne topladığımız ellerimizi çizdiler.
Ağaç dallarını yüzdüler,
Hiç acımadan kör bir bıçakla.
Bizi daha "biz" olamadan yaşamdan,
İttiler.

Sarı kumların üstünde ayağımızı kaydırdılar.
Köy mezarlığının önünden geçerken,
Atalarımızın adını kazındıkları yerden sildiler.
Dirilerimizi de ölülerimizle beraber yokluğa,
Gömdüler.

Biz daha ne yaptığımızı bilmeden âteşimizi söndürdüler.
Şeytan diye taşa tutup,
Melek diye göğe yücelttiler.
Kimin yoluna uyduklarını bilmeden bizi dalımızdan,
Kopardılar.

Vişne ağacına tırmandılar.
Gökyüzünü yere serdiler,
Bir kilim açıp.
Ekinlerin öte yanındaki kızıl taneleri,
Seyrettiler.

Kırılgan ruhumuzu incittiler,
Yokluk kokan bedenimizi.
Bizi dünyanın içinden ittiler.
Bizi ölümle baş başa bırakıp öteye,
Çekildiler.