Notre Dame'dan Dünyaya Bakış

Çirkinliğim benim suçum değil,

Affet beni.

İsterdim önüne serebileceğim güzelliğim olsun,

Verilmemiş bana, verilmemiş bana.

Affet beni, benim bu çirkinliğin sahibi,

Ayakbağımdır yolunda,

Bilirim ama değiştiremem hiçbir şeyi.

Çirkinliğim benim suçum değil,

Affet beni.

Kime anlatayım üstümde taşıdığım bu yükü;

Geceleri ne çok severim bir bilsen,

Yoksa ışık, yoksa ayna,

Her vakti severim bir bilsen,

Yoksa gören göz yoksa fark ediş,

İnsanları ne çok severim.

Dünyanın bütün çarpıklıkları toplanmış bende,

Notre Dame'ın pencerelerinden bakıyorum dünyaya.

Sana verebileceğim bir güzelliğim yok,

Affet beni, benim bu çarpıklıkların sahibi.

Konuşmak istiyorum ama dilim -de- çarpık,

Anlatamıyorum sana bükmeden kelimeleri,

Ağzımın içinde değdirmeden dişlerime,

Tüm kelimelerim sorunlu.

Bana bak, demeyi ne çok isterdim sana
ama bakma bana, görme beni;

Çirkinliğime dayanamazsın,

Dayanamamana dayanamam.

Yüzünü dönme bana,

Ben çirkinliğimin içinde -de- severim seni.

Çirkinliğim benim suçum değil ama affet beni.

27.4.17 01:18