Her Aşk Yalnızca Sahibinin

Bir kuş kanatlandı göğsümden
sığıntıyım bu yeryüzünde
kime anlatayım derdimi, âh
he'nin iki gözü kanlı
mim'in gözü kendine bakar
kime anlatayım içimi kimin önüne dökeyim
sözlerimi kimin göğsüne kusayım, âh
topladığım çalıları yakmışlar yuvama
yakmışlar yuvamı, âh
yavrularım içinde dünyam içinde
bir sığıntıyım yeryüzüne.

Kanla suladım gülleri kanımla
rengini verdim kendimden
bunca güzel kokuyorsa güller sevgilim
hepsi kanımdan kanımda kanım
tut kopar açılmamış bir gül ve gör ki
içinde oluşumu gizli bedenimin
damlatmaktayım içine kendimden
renk kattım can kattım her şeye nefsimden
yollarına saçlarımı serdim çim diye
yollarına sakallarımı serdim çim diye
batmasın ayaklarına kalbimin kırıkları, âh
toplarım kırıklarını kalbimin batmasın yüreğine
eğilir alırım ter damlalarını yapraklarından gülün
alırım düşümü ben de geceden.

Putları devirdim gece gece ama olmadı
inancı nereye gömdülerse yeniden hortladı
dudaklarım bâkir ellerim bâkir gözlerim bâkir
sözleri bâkir değil oysa insanlığın
kalbim bâkir ruhum bâkir benliğim bâkir
kuşlar değil oysa yuvasından ayrılan.

Ayın'ın sesi korkunç ürkütür beni
elif hep geçmişte kalıp ulaşamaz güne
âh, ne korkunç şeylere şahidiz susarak
âh, ne zaman ortak olduk bu zulme bilmem
titriyorum korkudan çünkü ürperme kendiliğinden
ve barındırıyor içinde tüm öksüzlerin feryadını
kökü sökülmüş ağaçlar hesabını soruyor
benden, senden ve bizden
ötesini kimse bilmiyor.

Bebekler ağlıyor durmadan işitiyorum,
âh, bizim değil bunlar
âh, devam edemedi soyumuz
yaktım parmak uçlarımdan güneşi
fenerler doğurttum kibrit uçlarından
alevler bir külün gül renkli bitimi
alevler aşkımın renk almak seçimi
yakar beni tuz buz eder un ufak eder
geçirir iğne deliğinden zamanla sınar
ben ki her zamanla sınanışımda incelirim
belim ince dilim ince sesim ince körelirim
körelirim dile getiremezsem aşkımı
aşkım benim sevgi ben, düşlerim ben
aşk bizim değildir yalnız benim
her aşk yalnızca sahibinin.

Kavurdu gece yaz günü kucağına koşanları
biledi yıldızlar bıçaklarını yüzünü ona dönenlere bakıp
gece acıtacak çok canları belli aydınlığından
aydınlık geceler korkutur beni çünkü fırsat verir
tüm eşkiyalara inmek için sokağa
aydınlık izin verir geceyse eğer karanlığa gizlenenlere
savurdu gece beni bir yana seni öbür
yardı içimi ve çıkardı seni
içimden kaç sen çıktı ve kaç kadehe doldun
iç, iç de dolalım beraber sarhoşlukla kendimizden doğurttuğumuz
ben kendimi doğurttum
ben beni doğurttum
ben kendimi çoğalttım
bakarak sana her gece ayna karşısında
ben seni ellerime çizdim.

Şimdiki Zaman Şiirleri: I
16.5.17 2:10