Şimdi karşı karşıya duruyoruz seninle,
Güllerle kuşatılmış bir bahçede;
Oysa ne ben umrundayım ne bahçe,
Her şey siliniyor gözlerinde.
Gün batımında göğü saran kızıllığa sarınıp,
Kaçmak istiyorum görünmeden.
İçime yuva yapmış korku hücrelerini,
Sana hiç göstermeden,
Göç eden kuşlarla uğurlamak istiyorum.
Senden aldığım güç yetiyor bana,
Yenilik(miş)lerin örttüğü tekrarlardan ibaret hayat.
Senden aldığım güç yetiyor bana,
Her şey akıp gider ve aksamaz zaman.
Her şeyin içinden geçip gittiğimi hissederken,
Kendimi bir duvar dibinde buluyorum,
Kanlar içinde, toprağa bulanmış;
Herkes gelip geçiyor önümden,
Ben öyle kıvrılmış dururken.
Zamana söz geçirmek isterdim,
Tutup geminden geriye çekmek.
Odam bir kurtuluş yeri sanki
ve beni dünyadan ayıran,
Duvarları kalın bir paravan,
Daha önce hiç görülmemiş (sanki).
Odamı güllerle donatıyorum,
Güller bana seni hatırlatıyor.
Kızıl, kıpkızıl güller,
Her biri yüreğimden derilmiş,
Sunuyorum sana.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder