Dipsiz söz kuyusuna düştüm.
Bir çıkış gördüm sonunda labirentten,
Karanlığın içinde bir aydınlık,
İçimde bir ışık.
Tırmandığım bu dağın doruğunda,
Umduğum yalnızca sen.
Çoktan yitmiş bir masalsın,
Diriltmeye çalıştığım,
Tutamaçsız bir inanç.
Kabuk bağladı yaralarım soluksuz,
Bir yüzü bana dönük günün,
Diğer yanı bilinmezliklerde.
Kapısını vurdum söz kuyusunun,
Sesini dinledim durmadan.
Suya vuran yansımalarda,
Dünyayı seyrettim,
Geçmiş şimdi gelecek, mi?
Dipsiz söz kuyusunda sessizliği gördüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder