İskandinavya kadar ısıtır mısın içimi?
ve fanusun içine tıktığım gece,
Kim çıkardı seni dışarı?
Ben mutluydum,
Henüz gelmemişken dünyaya.
Lacivert bir bulut gezerdi tepemde,
Bana sergilediği koyuluğun en güzel tonunda,
Şiirler okurdum ona,
Her ne kadar anlamasada.
-Herkes anlasaydı ölürdü şiirim.-
Ben, çıkarılışım gibi cennetten apar topar,
Koparmaya geldim bağımı tüm yargılardan.
İnsanın koyduğu tüm kurallar,
Bir başkasının gelip onu kaldırmasını bekler.
İskandinavya kadar ısıt içimi,
Çok üşüdüm tut beni,
Sar ve sarmala,
Mümkünse,
Eğer,
Ölmeden önce.
O billur fanusun içinde,
Bir ömür, ömürden güzel,
Kristal hayat.
İskandinavya'da cehennemi tatmadan önceydi,
Yaşadığım her şey.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder