Kalbi kırık kuşun,
Kış yüzüne gülmediğinden,
ve sürgün edildiğinde gökyüzünden.
Âh-
Balık yüzmeyi unuttu,
Mavi çekilip alındığında denizden,
Yutkunması boğazında takılı kaldı.
Âh-
Kızıl bir şurup içti kızıl saçlı kadın,
Sesinde düğümlendi parıltılar,
Buluşmadığından teni bir öpücükle.
Âh-
Sezgilerini evde unuttu adam,
Hiç bilmediğinden sevginin narin dokunuşunu,
Yolda kaybettiğinden geleceğini.
Âh-
Ardından kapanan kendi kapılarıydı,
Geçmişinde gömülü mezarlar dirildi,
Bu koca yaşam, sadece ölmeye dair yazılmış.
Âh-
Tükenmişliğinin içinde kendini süsledi çocuk,
Kavrayamadığından çöplükte güzellik olmayacağını,
Kandırıldığından vazgeçti yaşamdan.
Âh-
Aşklar gömüldü naylon mezarlara,
Hiçbir zaman vazgeçilemediği için engellerini aşmaktan,
Hiç sevilemediği için sevilen, ölü tende âşık.
Âh-
Öldüm ben de her gün ölen güneş gibi,
Doğum hiç yok,
Sadece ölmeye yaşamak kapalı kepenkler ardında.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder