Saint Augustine

Ortalık tanrıdan geçilmez oldu,
Gökyüzü yıldızlardan,
Yeryüzü insanlardan
ve insan yalanlardan.
İçim sana adanmış putlardan,
Geçilmez oldu.
Ortalık âşıktan geçit vermez oldu sevgilim.
Şimdi ben seni nasıl anlatayım,
Her söz yeni bir tekrarlayışken,
Benden önce gelenleri.
Tüm sözler aynı şâirin kaleminden,
Ozanın dilinden kopan,
Bir feryat sanki.
Fuzûlî dediyse sen, Gâlib dediyse sen,
Berk dediyse sen, Necatigil dediyse sen,
Kim ne dediyse seni dedi sevgilim,
Sen daha doğmamışken:
Nasıl söyleyeyim ben şimdi yenibaştan,
Hiçbir şey olmamış
ve hiçbir şey söylenmemiş gibi,
Tüm bunların üstünden.
Ortalık bıçaktan geçilmez oldu,
İhanet sarmalından,
Sözlerin ayrıksılığından
ve inancın yitmişliğinden,
Tanrı'nın uzaklığından
ve içim senin için inşa edilmiş mâbetlerden,
Geçit vermez oldu sevgilim.
Ortalık âşktan geçilmez oldu sevgilim,
Benliğimin yansımalarından.

9-29-2017
JAX