Özlemin kırıyor kalbimi.
Kemik seslerini dinledim geceye vuran,
Hışırtısı dinmiyordu otların ve ben,
Dinliyordum sanki daha önce hiç,
Duymak nedir bilmemişim gibi.
Yürüyüşe çıkmış tasması elinde bir köpek,
Kaldırımlarda durup insanları dinlemiş,
İzlemiş ve iz sürmüş ara sokaklarda,
Gece fahişelerin peşine düşmüş ve görmüş,
Farklı değil insanlar da kendisinden
ve tasması elinde herkesin, yürüyüş sırasında.
Muzip usturalar boyunlara yaklaştıkça,
Kabarır damarı şah insanın atarken,
Bükme bıçağı körelmiş ucu kesmez havayı.
Mum yak üşürsen eğer ısıtır seni.
Kendini ruhundan soy en içten.
Kendimi bir aslanın dişleri arasında hissediyorum,
Parçalanmaya yüz tutuyor etlerim,
Sıyıracak kabuğumdan ve özüme varacak,
Görecek içimde hiçbir şey olmadığını
ve beni kemiklerimle baş başa bırakacak
ve işte o an ben de oturacağım bir köşede
ve konuşacağım benden arta kalanlarla
ve diyeceğim, işte her şey bu.
Beli kırılınca nasıl bırakırsa anne aslan yavrusunu,
kırların ortasında, işte öyle, bıraktı beni,
yokluğun.
9-23-2017
JAX
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder