Amine

Yara bere içindeyim ama ne zamandan beri,
Zamanı ölçemiyorum Amine,
Bu kâbustan nasıl uyanılması gerektiğini bilmiyorum.
Kayıp bir noktayım Piri Reis'in haritasında,
Kimse uğramadı topraklarıma.
Hâlâ ilk günkü kadar ıssız sıcak kumlarım,
Mekânı kavrayamıyorum Amine.
Satürn'ün halkalarından biri olup uzayı dolduruyorum,
Milyarlarca yıldızdan biri olup hızla sönüyorum,
Donuk bir ışık parlıyor öteden,
Kara deliklerle etrafında tavaf ediyorum Amine.
Kumsal güneşlenmek isteyenler içindir,
Gökyüzü bakmak isteyenler,
Ellerimse yalnız senin için,
Tutup göğsünü kaldırmak için semaya:
Seni tanrılara göstermek istiyorum Amine.
Bırak, kime inanırsam inanayım ama sen ol benimle.
Bırak, kimsesiz bir tanrının ayakucunda oturalım.
Bizdan başka inanan yok, inanmayan yok,
Bizden başka birbirini tamamlayan yok.
Ölüm bizim düğünümüzdür ancak Amine.
Kalbim hâlâ bir kuş gibi çırpınır.
Hiç değişmedi ebedi benzetmeler ilk sözden beri,
Kutsal kitaplar birbirini takip edeli beri,
Peygamber anaları birbirini,
Asiye'yi Meryem, Meryem'i Amine.
Beni sen doğurdun seni ben,
Tek bir doğumdan iki beden,
İki bedenden tek bir ruh.
Amine, düğünüm kutsanmışlığındır halkalarıma.

Alaca Kadın Üçlemesi: III