Kapı

Kapıyı kapatmayı unuttuğu için,
boşlukta kalmış tüm düşünceler girdi içeri
belleğimden ve kimseye bir şey sormadı,
geçmişte bıraktıklarım,
bir yolunu bulup süzüldüler su gibi,
düşüncelerin en derinlerine doğru.

Kapıyı kapatmayı unuttuğun için,
senden kalan ne varsa içime doldu,
bir büyü gibi nutkumu tuttu geminden,
eyerde kanlı parmak izleri
ve kafesinde,
kanadında ölümü taşımaktan yorgun bir kuş.

Kapıyı kapatmayı unuttuğum için,
geçmiş bugünüme sızdı aralıklardan,
dip köşe bırakmamasıya her yana,
savruldu toz gibi
ve ancak parlak bir ışık altında,
görülebilenler gün gibi ortaya çıktı,
kimseye sormadan
ve yalnızca ışıkta görünmekten yorgun geçmiş,
artık kendini ispatlamak istiyor.