Yosun

Dalgınım bir som balığı kadar,
Yosunlar arasına takılmış
ve avuçlarına yakın,
Bir insanoğlunun;
Ölüme yakın, elinde insanoğlunun.

Her yanımı yosun sarmış,
Her yanımı ama.
Ne kalabiliyorum bu boşlukta,
Ne de uzaklaşabiliyorum.
Karaya bu kadar yakınken,
Güneş renkli kum taneciklerini,
Yalnızca seyrediyorum.

Boş bir sahnedeyim,
Oyun da benim oyuncu da;
Hatta dekor da,
Seyircisiyim kendi hayatımın (da).
Müzik susmuş
ve duyulmaz olmuş alkışlar.

Hafıza balıklaşmıyor,
Yalnızca alıklaşıyor insanlar.

Yüzgeçlerim sanki bana tuzak,
Gözlerim başkasına yardım eder.
En kuytuda taşlar bile,
Yalnızca büyük balığa hizmet eder.

Pullarım döküldü,
Yosunlardan kurtulmaya çalıştıkça.
Boş yere,
Güzelliğimden de oldum.
Boş yere,
Yosunlara sarındım,
Örtsünler de üşümeyeyim diye,
Saklasınlar büyük balıktan,
Diye.