Geyikotu

Bin çiçek açmış vadide söz edilir mi benden,

Kaçıp gidebilecek insan, hayat dediği o tenden;
Kızıl güller saçılmış ufuktaki emelden,
Kopup gelirim, ben geyikotu.

Sözün doğumu acı seninkinden ey kadın!
Dinlediklerinin sancısı yakar içimi ey kadın!
Sadakat yazgısıdır erkeğin ey kadın!
Fısıldarlar kulağıma, susarım, ben geyikotu.

Gümüş kanatlı kelebeğin altın ölümü,
Şimdi düşlerin lacivert mezarına gömülü;
Cem'e bir kadeh, kaynamış kandan, ödülü.

Gün içi, üzerimde bin bakış gezici,
Bacalardan tüten duman üzerimde geçici;
Ruhum, geyikotundaki elemi seçici.

22.12.15

Derler ki geyikotu dindirirmiş doğum yapan kadının acısını. Dindirir belki dedim onun adını anmak, şiir yazan birinin de sancısını.

Derler ki geyikotu iyi gelirmiş kansızlığa. Belki iyi gelir dedim onu anlatmak, yaşamaya çalışan birindeki cansızlığa.