Tüm Kırıklıkları Olduğu Yerde Bırakıyorum ve Devam Ediyorum Yürümeye

Tüm kırıkları olduğu yerde bırakıyorum ve devam ediyorum yürümeye.
Ayağıma cam kırıkları batsa da durmayacağım yol bitene dek
ve biliyorum hiçbir yolun sona ermeyeceğini ve sonun olmadığını:
Zaman bir bellek yanılsaması benim için ve reddediyorum.
Geçip gittiği söylenen her şeyin zihnime hapsolduğunu duyuruyorum.
Av için bir yaradır kapanlar.
Avcı farkındadır kuş kanatlarının eğriliğinin ve hapsedilebilirliğinin.
Kesilen damarlardan akan kan bir set inşa etti gördüklerimin önüne.
Gözündeki damarları hissediyorum ve izleklerini takip ediyorum.
Retinanı seviyorum.
Kırılmalar belirlerken kararları ve alınan yolu,
Yalnızca kendimden çıkıyorum yola ve varışım kendime:
Bu devinimde sarhoşluğa kapılıyorum herkesten sıyrılarak.
İnsan yalnızca kendi kaldığında sıyrılır kibrinden kanısındayım,
Oysa herkes, herkeste kaybolduğunu düşünmekte kibrin.
Farklı yollardan yürüyoruz ve hiç kesişmeyeceğiz,
Bir deprem tüm birikiminize giden yolu çatlatmazsa eğer.
Kırılmalar birer belirleyicidir ve ben durmuyorum,
Anlamsız yere retinanı sevdiğimi tekrarlıyorum,
Her kırılmada kendime doğru evriliyorum.
Sen olmasan da yaşıyorum ve yaşamanın anlamını yanıltıyorum.
Tüm kırıklıkları olduğu yerde bırakıyorum ve yüzümü batıya dönüyorum.
Doğu yalnızca düşlerde güzel yanılsamasına kapılıp,
Yürüyorum, bir uçtan diğerine sahip olduğum her şeyi belleğimde taşıyarak.
Tüm kırılmaları kucağıma alıyorum ve yürüyorum,
Bir annenin çocuğunu hem emzirip hem canının yanmasını duyumsaması gibi.

IX.I.17