Rakamlar Arttıkça Boğulmak

Bazı rakamlar arttıkça boğuluyor insan.
Ben boğuluyorum belki de rakamlar çoğaldıkça.
Haneler artınca,
Rakamlar birden dokuza doğru seyahat ederken,
Çok kere acı çekiyorum.
Acıyı, sayılardan öğreniyorum.
Bir abaküsün renk renk sayılarından.
Boncuk boncuk ezberliyorum.
Bazı rakamlar insanın canını yakar.
Canını yakar insanın artan özlem rakamları.
Kim icat etti bu lanetli özlem sayılarını?
Basamakları böyle kim çoğalttı,
Adını söyleyemeyeceğimiz kadar çok?
Bazı sayılar hiç artmamalı, belki de hiç olmamalı.
Sayılar bazen sözcüklerle ifade edilmemeli.
İşte sıfır o zaman bir anlam ifade eder.
Yokluğu simgeleyen sıfır,
Bir kez olsun da özlemin yokluğunu anlatsa.
Kısacası rakamlar azalsa artık bir bir.
Önce on desek, sonra doğrudan sıfıra atlasak.
Arada hiçbir sayı olmasa, rahatlasak,
Hiç rahat olmamışçasına.
Ben artan rakamlar karşısında boğulmamalıyım.
Zira bu deniz çok derin.
Ben yüzme bilmeyenlerdenim,
Belki hiç öğrenmeyeceklerden de.
Ben su üzerinde yürümeye çalışanlardanım.
Yürüyemedikçe batmakta,
Batarken rakamları sayıklamakta olanlardan.
Ben büyüyen rakamlar karşısında küçülenlerdenim;
İroni ile ifadesi, ezilenlerden.