2 Ağustos 2015 Pazar

Göğebakanlar da Kurudu

Ölüm kokuyor bütün anılar,
Bellek denilen kitabın küflü sayfalarında;
Yüzü açılmamış kitaplar sövüyor,
Kan kusuyor karanfiller.
Bir el uzanıyor gözlerini kapatmaya,
Bir diğeri örtüsünü geriyor teninin.
Eller var, ellerini gözlerden koruyor,
Maskeler takınıyor melekler.
Ölüm içimde kol geziyor.

Her sevişmenin sonu sensin,
Yatağımda beni bekleyen,
Boynumun altındaki yastık,
Göz kapaklarıma çöken yorgunluk,
Solan göğebakanlarım sensin.

Şenlik gibi beklediğim ölüm,
Korku dolu düşler kurduğum hayat;
Bugün de ölmedim, aman tanrım,
Bugün de mi ölmedim?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder