Kimse yok mu bu cehennemin içinde
bir şeyler yaşamak isteyen benden başka
ve hiç ardına bakmadan doğruca yürüyecek
günün bittiği ve gecenin kucaklandığı yere;
Kimse yok mu benden başka
bu hayatı yeniden yaşamak isteyen
hazların doruğunda ve pişmanlığın dibinde
yalnızca kendi kuramı etrafında derinleştirdiği
hayata sahip çıkacak;
Geceye açılan bir kapıyım
kimse tutmuyor ellerinden günün
bardaktakini şarap ve şarabı haram sanıp
geçiyorlar önünden ve kanıyorlar
cennet diye bir yudum suya, oysa çamur bulaşmış.
Kendimi rahatsız ediyorum hiç durmadan
aldığım her soluk ufkuma onulmaz bir yara
ve üstümden geçen her gölge
sonsuza dek izini bırakmaya teşne.
İnsanların "Neden?" diye sormaya korktukları yerde
ben reddedişi tutuyorum
ve görüyorum her şeyin çoktan bitmiş olduğunu.
Bu bitmez tükenmez acının mutluluğa değdiği yerde
kimse yok mu?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder