Bazen kendimi büyük bir boşluğun içerisinde buluyorum. İnsan içindeki boşluğu nereye taşıyabilir ve onu nasıl doldurabilir? Büyük bir kaçışsa arzuladığım, hiçbir yere gidemeyeceğimin farkındayım. Kendimden kaçamadığım gibi insanlardan ve hadiselerden de kaçamıyorum. Kimse hiçbir şeyin farkında değil ve ben kimseyle ilgilenmiyorum. Ardımda olduğu kadar önümde de büyük bir boşluk görüyorum. İki boşluğun orta yerindeyim. Önüm arkam, sağım solum bir boşluktan ibaret. Bunca boşluğun içinde, boşluğu dile getiriyorum. Kapana kısılmış bir hayvandan farksızım. Saldırmak istiyorum ama karşımda sadece bir duvar var. Isırmak istiyorum, koparmak, parçalamak ama karşımda sadece benliğim var. İşte bu, bir süs havuzunun içerisinde yüzmek gibi. İşte bu, bir kafesin içinde uçmak gibi. İşte bu, bir Rodin heykeline dönüşmek gibi. Benim kim olduğumun bir önemi yok, bana biçim verendir konuşulan. Bunca hadisenin içerisinde, işte bunca boşluğun içerisinde, bunca duvarın, bir boşluğun içindeyim. İnsan, içindeki boşluğu nereye taşıyabilir? Ben taşındıkça taşınıyor boşluğum. Boğulmuyorum, boğulsam kurtulacağım. Sürünüyorum yalnızca.
18-2-2020
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder