28 Şubat 2019 Perşembe

Karakış Florida Günlüğü II

Karakış ne zaman bitecek, bilmiyorum ve umursamıyorum. Yazı kucaklamak üzereyken ayrılacağım. Sıcak bir his bu, kışın tam orta yerinde. Peki kış ne benim için, bir mevsim mi yoksa bir varlık mı veyahut bir kişilik. Bana en yakın geleni bir kişilik olduğu, bir isme teneffüz ettiği gibi bir bedene de denk geliyor o. İşte bu, tam da bu kışı benim için farklı kılıyor öteki mevsimlerden. Bir de sarhoşluğu soğuğun. Daha önce bir şeyin yaşanmamış olması onun yaşanmayacağı anlamına gelmez.
Kışın soğuğunda ve ne zaman başlayacağını ve biteceğini kestiremediğim yağmurlarında arabama sığınmış, bir süre için ev dediğim o yere sıkışmış, oda dediğim o yerlere sıkışmış kalmışken, bir özlem, geçmişe ve dolu olan her şeye karşı duyduğum, gelip yerleşirdi göğsüme her zaman. İşte özlemin artık zamanımın bir parçası hâline geldiği günler bir nihayete doğru paldır küldür ilerlerken, İngilizce ve Türkçe klavyeler arasında hızlı geçişler yaparken, buruk bir mutluluğum var. Tüm bunlar bana zamanın bir sürprizi ve hediyesi. Tüm bu tuhaflıkların içinde iki yıldır Florida'da yaşıyorum ve bu garip şeylerden belirsiz bir zevk alıyorum. Hayatıma kattığı her şey için şükran duyuyorum.
Şükran, Florida!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder