Yeni Lisan

"Ben onunla içimden konuşuyordum." (Cahit Zarifoğlu)


Kimse duymuyordu bizi.
Biz bize yetiyorduk, kendi içimizde yaşıyorduk.
Artık dile lüzum yoktu.

Yeni bir lisan doğuyordu ufuklarda, bütün lisanların üzerinde bir lisan.

Anlamı kendi içinde toplamış.
Biz birbirimizle kelimeler olmadan da anlaşıyorduk.
Bütün sesler sessizleşmişti, biz konuşmaya devam ediyorduk.
İş bu hâl böyle devam edip gidiyor.
Biz başka bir boyutta anlaşıyoruz.
Bizi görenler bizi anlamazlar, anlamak için ses gerekmez.
Lisanımızı kimse bilmiyor
Bu dil bizi birbirine bağlıyor.
Artık dillerimiz birbirine değiyor, bedenimin üzerinde bedenin var.
Bedenlerimiz üst üste binmiş, birliğe yönelmiş.
Lisanlarımız üst üste gelmiş, tekliğe yönelmiş.
Yeni bir dil çıktı bizden meydana, söz olmadan, ses olmadan.
Yeni bir kıtanın keşfi kadar ilgi uyandırıcıydı.
Kanserin yine yeni bir tedavisinin bulunuşu kadar şüpheci.
İşte böyle bir zamanda oldu bu.
Bütün karışıklıklara rağmen bu karmaşada duraksadı.
Duruldu bütün sular, duruldu insanlık.
Her harekete yeni bir anlam yükledik biz.
Biz bize yeni bir dilin peşine takıldık.
İçimizde kimse bize ulaşamıyor.
Biz içimizde bir yerlerde birbirimizi taşıyoruz.
Böyle konuşmak en güzeli aslında.
Herkesten uzak, senle baş başa, en kalabalık topluluklarda dahi.
Milyarlarca insanın içinde dahi, seninle baş başa.
Yeni bir dil, yeni bir ben, yeni bir biz, yeni anlamlar hayata dair.