Sevgi Yumağı

       Ben birbiri içerisinde eriyen nice varlık biliyorum. Birbirine iyice yapışmış, karışmış. İşte tüm bu karışıklıktan doğan bir ben biliyorum. Şimdi sana karışmak geceye karışmış yıldızlar gibidir. Geceyi aydınlıklarıyla bölerler. Sen gökte bütün dünyanın gördüğü en parlak yıldızsın. Sen çoban yıldızısın.
       Semada olan bunca işaret muhakkak bir anlam taşır. Ben sana karıştığım gün o anlama biraz daha yaklaştım. Bütün alem bir sevgi yumağı aslında. Bu yumak çözülecek bir yumak değildir. Bu yumağın sırrı birbirine karışmış olması değildir ki çözülebilsin. Bu yumağın sırrı başlangıcındaki karışıklıktır. Karışıklığın özünde olmasıdır. Yumak olması için değilde yumağın anlamı olması için vardır. Ancak sevgiyi bulan bu yumağı çözer. Ancak sevgiyi bulan alemin sırrına erer.
       İnsanlar sevgiden uzaklaşırken sen bir insanüstü olarak sevgiyi getirdin. Sevgi, artık tanımını senin için yapacağım bir eylem olmuştu. Yaptığım bütün işlerin temelinde sen varsın. Sen sevgilisin.
       Bütün bilinenler bir bilinmezlikten türerler. Ben bilinmeyeni sende bildim. Sen benim bilinmeyenlerimi bilinir kıldın. Sen doğdun; bütün sevgi sen doğurttun. Bu dünyada, yerde ve gökte olan sevgiye giden yol önce senden geçti. Senin kalbinin kapısı bana evrenin kapısını araladı. Ben sevgi yoluna o kapıdan girdim. Yol uzun ve yıldızlarla kaplı. Her bir adımım aslında bir yıldızdan diğerine doğru. Yıldızların üzerinde seyahet ediyorum. Yıldızların ışığı güneşten gelmiyor bu evrende, sen ışık saçıyorsun. Bütün yıldızların merkezinde sen varsın. Bütün yıldızlar parça parça senin ışığını saçıyor. Çok uzaklara kadar senin ışığın ulaştı. Sana vardığımda sevginin yurduna varacağım. Bir dervişlik yolundayız, dergaha varma niyetindeyiz. Çiledeyiz, çileyi bitirme niyetindeyiz. Divan şiirindeyiz, divan gayretindeyiz. Sevgi yolundayım, senin yolunda, senle varılacak noktada.
       Ben bildim, sen bilinir kıldın, O bilmemizi istedi. Böyle başladı bütün varlığımız. Her şeyi yaratan, bunu yarattı, yarattığını bilelim diye. İşte yumağın ilk çözüldüğü nokta bu idi. Böyle bir yumak buldum ben, yuvarladım onu ve o yuvarlandı. Sonunda kendisi çözüldü. Ben sevgiyi seçtim, sen sevgiyi seçtin. Yumağın bir ucunda ben vardım, yumak yuvarlandı ve seni buldu. Şimdi sen varsın, daima var.