Tanımlayamadığım, bir ad veremediğim duygular yüzünden ne kadar üzülmüştük.
Oğuz Atay
Oysa ki şimdi duygularım çok açık değil mi?
Hinduların dedikleri gibi bütün çakralar açık.
Her şey apaçık gözüküyor işte.
Sadece sen gözüküyorsun.
Bana bakıpta beni gördüğünü iddia edebilecek kimse yok.
Bende ben yokum ki artık beni görebilsinler.
Dünya gözünde artık bir ben yokum.
Bana ait olan bir et yok, bir kemik yok.
Bende benden çok sen varsın.
Bana bakan benden çok seni görür.
Her cümlemin başı oldun, her sözümün sonu.
Başlangıçta olanken sonunda da sen yer alıyorsun.
Sende başlattığım döngü sende son buluyor.
Bütün yolların merkezine yerleşmişsin.
Hangi yoldan gidersem gideyim sana çıkıyorum.
Denizin ortasına yerleşmişsin.
Ne yana kulaç atsam sana çıkıyorum.
Gökyüzünün enginliklerine yerleşmişsin.
Hangi yana kanat çırpsam sana çıkıyorum.
Kanatlarımda emanettir, senden bana.
Güzel olan varlığının esasıdır.
Seni görenler bende güzel bir şey bulurlar.
Bende seni buldukları için güzel derler.
Herhangi bir yolla tanımlayamıyorum seni.
Tanımlamama yetecek kadar kelime mevcut değil henüz.
Dilim bunun için yatkın değil.
Bunu isimlendirecek kadarda başarılı değilim.
Bir yönü yok duyguların, hepsi farklı yollardan sana çıkıyor.
Sana gelene kadar aynı kılığa bürünüyor.
Sevgiye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder