Ötelerde

Kimse duymaz bizi.
Bir artık başka bir alemdeyiz, görülmez.
Kimse görmez bizi.
Biz artık başka bir yurttayız, duyulmaz.
Yıldızların ilerisindeyiz.
Samanyolu galaksisinden çok uzakta.
Kainatta henüz bilinmeyen bir yerdeyiz.
Hiçlik diyarına doğru yol alıyoruz.
Altımızda yıldızlardan atlar var, onların sırtında yol alıyoruz.
Bizi dünyadan görenler yıldızların kaydığını zannediyor.
Sen yıldızlardan daha parlaksın bu sıralar.
Yıldızlar kendilerini gölgede kalmış zannediyorlar.
Yolculuğumuz giderek ilginçleşiyor.
Bilinmeyen bir alemde bilinmeyen yolcularız.
Sesimiz artık işitilmiyor, boşluktayız.
Kalplerimizin diliyle münakaşadayız.
İçimüze üflediğimiz varlıklayız.
Biz seninle yokluğun içinde minik noktalarız.
Noktalarımız gözle görülmüyor.
Başını semaya kaldıran bizi selamlıyor.
Biz senle ötelerdeyiz, o kadar noksanız dünyadan.
Biz senle berilerdeyiz, o kadar ayrıyız dünyadan.
Kaldık artık bu yerde, bu yer bizim olacak.
Seçtik bu diyarı kendimize yurt, bu yer evimiz olacak.
Tüm bunların içinde aykırı düştük yaşama.
Yaşamı içimizde sunduk bir birimize.
Biz senle bir olduk, yıldızları geride bıraktık.
Biz senle harap olduk, bir birimizde devayı bulduk.
Uzak kalalım şimdi bu harap yerlere, uğrak yerimiz olmasın.
Safa alemi evimiz olsun, sen bana sefa ol.

Ne ötelerdeyiz aslında, ne berilerde.
Biz bir birimizdeyiz, bu bizi ötede kıldı.
Biz en çok bir birimizdeyiz.