Mutluluk; Bulaşıcı Hastalık

“Sevinç ve mutluluk insanı ne kadar güzelleştiriyor! Kalbi aşkla dolu olan adam istiyor ki bu aşkını başkalarının da kalbine döksün, herkes de kendisi gibi şen kahkahalarla gülsün, eğlensin ve böyle bir insanın mutluluğu da gerçekten bulaşıcı oluyor!”

Dostoyevski - Beyaz Geceler / Sy. 49


Senin mutluluğun bulaşıcı hastalık gibi.
Sürekli beni mutlu ediyor.
Senin olduğun hayaller beni benden ediyor.
Mutluluk seninle olmak demektir.
Her an seni yaşayabilmek, her anı kendi içerisinde değerlendirmektir.

Seninle olunca bulaşıcı hastalık gibi dalga dalga bende yayılması demektir.

Mutlu oldukça bunu dünyaya serpmek istiyorum.
Dünyaya kucak kucak mutluluğu taşımak istiyorum.
Serptiğim mutluluklar giderek çoğalsınlar.
Tohumdan fidan olup çıksınlar.
Kök salsınlar dünyaya ve her yanı kuşatsınlar.
Seni taşıyorum bütün dünyaya.
Senden bir parça bırakıyorum.
Kahkaha atıyor nerede bir insan görsem.
Kendisini tutamıyor artık mutluluk sarhoşları.
Ona kavuşan onu başkalarına taşıyor.
Sür'atle yol alıyor bu yolda herkes.
Ben seni kalbimden yaymaya başladım.
Her yere seni yayıyorum, her yerde sen yayılıyorsun.
Cümlelerimi sen meşgul ediyor onlara sen doluyorsun.
Tıkış tıkış doldun bana, her yerimdesin.
Ben mutluluğu sende bulmuşken sen şimdi yayılıyorsun.
Güzel kıldın her şeyi.
Bu güzellikte senin benden daha büyük payın var.
Bana mutluluğu bulaştırdın, ben artık esirinim.