Sevgi yanmak aslında.
Döne döne bu ateşin içinde sonsuza kadar kavrulmaktır.
Bu ateşin herhangi bir serin yanı yok.
Her yanında daha şiddetli yanar insan.
Sevgi, ateşiyle hücrelerimi fokurdatır.
Daha şiddetli olduğunda daha güçlü oluyor.
Sevgim beni her an yakıyor.
Boğazımdan başlıyor beni yakmaya.
Sözler ağzımdan çıkmadan alev alıyor.
Her seferinde güçlü bir duman havaya karışıyor.
Bulutlar benim sözlerimin ateşindendir.
Bu sözlerin hepsi senin içindir, sendendir.
Senin etrafında döndükçe ateşe biraz daha yaklaşıyorum.
Bu ateş beni yutacak, yutacağı anı bekliyorum.
Boğazımdaki ateş içime kadar işliyor.
Yavaş yavaş bütün hücrelerimi sarıyor.
Ben kendimi durduramıyorum, ateş beni çekiyor.
İçimde yayılan bu sıcaklık benliğimi unutturuyor.
Kendimi bilmez haldeyim artık, seni biliyorum.
Senin etrafında pervane gibiyim.
Ne vakit kendimi bilsem hep senin etrafındayım.
Senin çevrenden ayrılamıyorum.
Senden uzaklaşırsam üşüyeceğim, biliyorum.
Ben üşümek istemiyorum, sevginin sıcaklığında yaşamalıyım.
Buzullar bana uzaktır, ben senin çölünde yaşıyorum.
Bu ateş giderek içine çekiyor beni, ben bu ateşte kalıyorum.
İşte yandım, işte kavruldum, işte eridim.
Ne kaldı benden bilmem, bir varlığım yok.
Korku uzak bana, ben ateşin sönmesinden korkarım.
Ateşimi körükleyen sensin, söndürmemeyi bilirsin.
Beni yakan ateşinle içimi dağlarsın.
Senin için etrafında dönüyorum.
Beni ateşin yakıyor, ben buna razıyım.
Senin için yanıyorum, seninle yanıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder