Havva'ya;Sabah denilen olgu, aslında yanımda seninle uyansaydım benim için bir anlam ifade edecekti Havva.
Sabah uyandığında seni ilk gören olmayı isterdim, senin sabah uyandığında ilk beni görmeni isterdim.
Her gece son kez seni görerek uyumak isterdim Havva, uyumadan önce en son beni görmeni isterdim.
O vakit ölüm gelse idi ben seni görerek ayrılmış olacaktım, seni görmüş olacaktım en son.
Başlangıcım ve sonum sende olsun istedim, her güne senle başlayıp her günü senle sonlandırmak.
Sonda olmazdı, başlangıçta olmazdı, hep senle olurdum ben, bütün vaktimde sen olurdun.
Ne son kez seni görerek uyudum, ne de ilk kez seni görerek uyandım.
Ne sabah oldu bana ne akşam, ikisi arasında kaldım.
Vakitsiz bir yerde vakitsiz bir zaman dilimindeyim sanki, burada bulunan bütün canlılar beni ayıplıyor sanki.
Sen yoksun yanımda diye hepsi bana kinle bakıyor gibi geliyor.
Her gece baykuşun sesinin beni ürkütmesi, her sabah balıkların benden kaçması ancak beni ayıplamak için olmalı.
Sürgün, ayrımsamak demek belki de, bütün canlılar beni ayrımsıyor, hiçbiri kabul etmiyor.
Hiçbir canlıyla dost olamadım ben, belki çok yabancıydım onlara, belki sen yoksun diye yabancı oldu bana herkes.
Bu diyarda herkes seni tanıyormuş gibi geliyor bana, herkes senin büyünün etkisi altında ve herkes seni öyle sahiplenmiş ki, herkes senin için güzelliğini koruyor sanki.
Hepsi seninle yaşamak istiyor, sana görünmek istiyor ve seni göremedikleri içinde bana saldırıyor.
Sürgün tam anlamıyla hapishanede geçiyor ama bu sürgün ki tam olarak küçük bir yerde değil bu koca dünyada bir sürgün olarak geçiyor.
Aslında her yere gitmekte serbestim ama gel gör ki ben bulunduğum yerden başka bir yere gidemiyorum, niçin gitmem gerektiğinide bilmiyorum, kalakaldım.
Zamanın geçmesininde bir mantığı yok, sabah yok öğle yok ikindi yok akşam yok.
Yokoğlu yok, yoklukla doluyum, senin yokluğunla doluyum Havva, yokluğun doldu içime.
Sabahları bir anlam ifade etmiyor gecelerin ifade etmediği gibi.
Seninle geçmeyen zaman, zamanlıktan sayılmıyor Havva, sadece ölü anlardan ibaret.
Senle geçmeyen yaşam, yaşam değilmiş, anladım, anlatmak istedim.
Ölüm değildi beni korkutan Havva, yanlış anlama, sensiz ölmekten korkardım.
XI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder