Kurtuluş Yok

“Huzurunu yaşadığı günde bulamayan insana kurtuluş yoktu.”

Aylak Adam - Yusuf Atılgan



Huzur sensin benim için.
Huzuru getiriyorsun bana.
Taşıyorsun parça parça bütün mutlulukları.
Bir gün onun tamamını görmeyi istiyorum.
Mutluluğun kocaman kucağına doğru koşmak ve ona sarılmak.

Sen mutluluksan eğer, sana sarılmak, bu kadar.

Bu kadar işte kaybolmuş bütün anlam, dünya bu kadar.

Bugünden ibaret, bugün ise yok, kurtuluş yok.
Sımsıkı kavramak ve onu bırakmamak istiyorum.
O bana kendini gerçekten gösterdiğinde bir daha bırakamayacak kadar sıkıca kavramak.
Kurtuluş sensin, hayat işte bugün.

Yarının meçhullüğüne aldanmamalı insan.

Sürekli, gelecek bir 'gelecek' fikri yutuyor insanlığı.

Dişleri dökülmüş ve ağzını açmış kocaman bir canavar; gelecek.

Bizi yutmamalı, bizden uzakta avlanmalı.

Huzur bugüne sığmalı, bugün yaşanmalı.

Hayır, hayat ertelenmez, ertelenemez.

Geçmiş gelmiyorsa, gelecekte gelmez.

Geldiği an biz nerede oluruz bilinmez.

Şimdi yalnızım, huzur bana çok yakın sayılmaz.

Zira huzur kaynağımdan uzaktayım.

Huzur tanımadığım uzak bir akraba, göremiyorum.

Hayır, kurtuluş yok işte, kurtuluşum yok.

Bende kayboldum bu canavarda.

Belki yuttu beni, belki sararmış dişleri arasındayım.

Koparıyor ve lime lime ediyor damaklarında.

Bu canavar yapıştı bana, kurtarmıyorsun.

Kurtuluş yok, huzur bugün yok, huzur kaynağım yok.