Gözlerimi Sana Diktim

''Ben senin gelmen ihtimali olan yola gözlerimi dikmişim.''
Sait Faik Abasıyanık, Havuz Başı

Gözümü hiç ayırmadan bakıyorum o yana,
Senin geleceğin anı kolluyorum.
Gelsen de bir an önce sana koşsam diye düşünüp,
Yokuşun başından ötelere bakınıyorum.
Yokuşun ucu giderek kararıyor benim içim,
Sen gelmedikçe daha da yüksekte görünüyor.
-Yollar uzuyor hiç durmadan.-
Senin gelme ihtimalin doğunca yaklaşan yollar,
Birer batak yokluğunda.
Bütün yollar aynı yere çıkıyor,
Bütün kapılar ayrı yere açılırken.
Pencerelerimin hepsi sana bakıyor
ve hepsinin açıldığı yerde Rönesans gibi sen.
Boğazın suları gibi huzur veriyorsun bakan gözlerime,
Sana dair bir iz görsem de uçabilsem diye.
Kanatlarım olsaydı da gökyüzünde senin yanına varabilseydim,
Seni bulutların üzerinde görebilseydim.
Sen gelsen ve artık mutluluğa kavuşsak diye bir kurgu,
Bu sıcakta yanarak sana atılsam derdindeyim
Yanarken suya kavuşmuş bedevi gibi sana kavuşma.
Sen gelirken geliyor bahar,
Tüm şâirlerin söylediği gibi,
Her kışı bahar hissiyatıyla geçiriyorsun,
Bahar bekliyor seni gelmek için.
Sen, ki huzuru ruhuma salıverensin.
Sen yokken huzuru bulmak mümkün değil, mutluluğu.
Kanatlar mühim değil sana uçmadıkça,
Eskilere dair göndermeler.
Yollar kısalmış anlamı yok, sana çıkmadıkça.
Bulutlar yeryüzüne yaklaşmış, uzaklaşmış, değerli değil;
Seni bulutların üzerinde görmeyince.
...ve baharın gelmesi, ancak seninle anlamlı,
Gözlerim o zaman yollara takılı.
Her kaldırımda seni arıyorum, her yüzde senin yüzünü.
Seninle yaşayınca güzel bu hayat, huzurlu.
Sen olunca, seninle, sonsuza dek.


Yeter alev alev yandırma beni.

Ala gözlerini sevdiğim dilber,

Ecelimden evvel öldürme beni.