Geleceğine Koş

Her şeyin bir hayal, aldatıcı bir rüya, tam bir vehim olduğu ortaya çıkınca ne yapılabilirdi?
Sabahattin Ali

O zaman sadece geriye dönülebilirdi.
Bazen geriye dönüş yolları da kapanıyor.
Arkanda sadece kapalı kapıları görüyorsun.
O zaman ileriye doğru gitmek gerekiyor.
İleriye, daima ileriye, uçuruma ulaşana kadar ileriye.
İnsan hep ileriye gitmek için doğmuştur.
Doğumdan ölüme dek, sadece ileriye.
Kendine ileriye doğru yön veren insan rüyalarından sıyrılır.
Rüyalarının, sayıklamalarının birer vehim olduğunu anladığında kaybolur.
Kaybolan insanın geçmişi yoktur.
Bir geçmişe sahip olmayanın ise bir geleceği olamaz.
İçerisinde bulunduğumuz an bir paradoks.
Bu paradoksun duvarlarını yıkmak gerekiyor.
İçinde bulunduğu anı yaşayanlar zamanı elde ederler.
Ancak korkaklar içerisinde bulunduğu an'dan bir beklenti elde etmezler.
Onlar hep geleceği düşlerler.
Bu onların hem bugünlerini hem de yarınları kaybettirir.
İnsan zamanla elinde hiçbir gücün olmadığını farkeder.
Beklemek aptal insanların hülyalarında bir anı olarak var olur.
Sürekli geleceğe tutunmak insanı hapseder.
Bu hapis sonu olmayan bir yolda amansızca koşmaya benzer.
Peşinden tazıların, çakalların koştuğunu sanmaktır bu.
Oysa arkanda kimse yoktur, kimse seni kovalamaz.
Kimse sana tenezzül etmez.
İnsan sadece bulunduğu ana sahiptir.
Geleceği meçhul insanın geleceğe çokça yüklenmesi bir kayıptır.
Bu yüzdendir bütün bir insanlık geleceği yaşayamadan ayrılır.
Bu yüzdendir bütün insanların öldüklerinde önemli işler yapamamış olması.
Bugünü olmayanın yarını olamaz.
Bugüne gelen yol ise dünden geçer.
Dün bugüne hizmet etmek için geçen bir gündü.
Bugün ise geleceğe hizmet ve temin için bir fırsattır.
Bugün gelecek için mücadele vermiyorsan gelecek mamafik boş bir uğraştır.
Ve sadece kavram üzerinde olan bir kelime.
Gelecek, bekleyenler için hiç gelmeyecektir.
İnsanoğlu geleceğine kendisi koşmalıdır.
Ancak o zaman sahip olur istediğine.
Dün, bugün, yarın.
Hepsi zamanın içerisinden birer parça, birbirinden kopamayan.
İnsan zamana hapsolmamalı, geleceği beklememeli.
Ve beklemek insanı yorar, bekleyenler aptaldır.
Bekleyenler birer vehim içerisindedir.
Boş ve gereksiz birer hülyanın içindedir.
Aptallar dünyadan sürgüne yollanmalı.
Bekleme, koş, özgürlüğüne!