Binbir Renkte Sevgi Ağacı

Benim yolum sevgiden geçer, sevgi senden.
Senden olanlar güzel olur, sevgiyle güneşlenir.
Sevgi sürekli artarak kendini yeniler.
Kendini yeniledikçe dibe batar, güçlenir.
Büyür, büyüdükçe büyütür insanoğlunu kucağında.
Yani henüz kök salmış bir fidan gibi.
Artık tohumundan ayrıldı.
Onun dallarında yaşamaya başlarsın.
O dallarda sallanır, huzuru bulur, rüzgarı hissedersin.
O zaman dünyanın en yaşlı ağaçları kadar köklü olsun.
Köklerinin her bir ucu dünyanın öbür ucundan çıkıversin.
Birde böyle bütün meyveleri versin.

Her dalı farklı bir renge boyansın.

Her yaprağı farklı bir desende olsun.

Ve her daldan dünyada başka bir ağaç meydana gelsin.
Bütün ağaçların kökeni olsun, atası olsun.

Bütün ağaçların kökü sevgiden türesin.

Bütün tohumlar sevgiden gelsin meydana.

Hepsi sevgide buluşsun.

Sevgi ağacından kök salsınlar.
Bir dalında nar bir dalında elma olsun.
Her meyvenin atası olsun.
Bütün güzellikler sevgiden türesinler.
Sevgiden türeyenler güzel olurlar.
Kokusu uzaktan sarar insanı.
Besler, güç verir, ayakta tutar.
Sevgi yaşatır insanı mutlulukla.

Her dalından dünyanın başka bir meyvesi.
Renk renk olsun.
Binbir renge boyansın sonunda.
Gökkuşağı kadar renkli olsun.
Ve ortaya çıkmak için yağmuru beklemesin.
Her daim merkezde bulunsun ve hiç kaybolmasın.
Sevginin kökleri kalbini sarsın.
Kalbini sardıkça sevgiye dolan.
Dolandıkça, güzelleşeceksin.

Benim ellerim dermansız.
Onları sen tutup yazdırıyorsun bana, yine.