Sana Tutunmak

Boşluktaydım karanlık ve derin.
Sen yoktun daha.
Kalbim tanımıyordu kalbini.
Kimsesiz ıssız ve tekbaşınaydı gözlerim.
Tanıdıklardan uzak ve sevgisiz.

Kimsesizlikten boşlukta daha çok düşüyor insan.
Sonra en umulmadık anların.
En umulmadık yalnızlıkların ortasında.
Dünyada gülümseyen bir çift göz.
Gözlerden kalbime inen sıcaklık.
Tanımıyordum oysaki.
Daha önce hiç görmemiştim yüzünü.
Adını bilmiyordum öğrenmiştim sonra.
Telaffuzu en güzel isimdi.
Haşim'in dediği gibi sesten çok musikiye yakın.
Sen anlattın ben anlattım.
Anlattık günlerce anlaştık hep.
Gezdik dolaştık.
Sonra karıştı zamanlar.
Karıştı yalnızlıklar.
İç içe geçti her an her saniye.
Bağlılıktan sonra bağımlılık oldu.
Belki de bir hastalık en devasızından.
Aramazken sormazken saat geriye dönmeye başladı.
Kimsesizlikten en çok kimseye.
En değerliye sohbetlerin derinine indik.
Ben anlattım sen anladın.
Sen anladın ben yine anlattım.
Söylemeden duramadık.
Hep uzun cümleler kurduk belki.
Her adımımı takip etti adımların.
Sen okudun ben okudum.
Zaman da bağladı bizi.
Sarmaşıklar sardı etrafımızı.
Çelik halatlar zincirler ördü kopmamacasına.
Artık istesem de yalnızlık uzakta uzak en uzak.
Boğazıma kadar varlıkla doluyum.
Ben senleyken.
Sen benleyken.
Biz bizleyken herkes değersiz şimdi.