Günlerden Perşembe idi ilkin.
Aslında hafta Pazartesi ile başlıyordu.
Lakin bir vakit geldi, Perşembe'ler oluverdi.
Hafta artık Perşembe ile başlıyordu.
Yaz, kış, ilk güz, son güz.
Bütün mevsimler Perşembe günü değişiyordu.
Önce özlemler girdi araya.
Perşembe idi, 3 gün sürerdi.
Sonra özlemler artar oldu.
Perşembe idi, 7 gün sürerdi.
Ve bir vakit geldi, yine son bir Perşembe idi.
Yine bir başlangıçtı bir bakıma.
Perşembe idi, sonsuza dek sürerdi.
En güzel kaftanlara bürünen Perşembeler can verdi.
Hepsi çekildiler, hafta artık altı gün oldu.
Her aydan 4 gün eksildi, 4 Perşembe eksiliverdi.
Ömürden ise bütün Perşembe'ler silindi.
Artık bir Perşembe daha uğramaz bana.
Perşembe'ler beni terketti.
Aslında tüm sevenleri terketti Perşembe'ler, diğerleri için kaldı.
Güzeldi aslında, özlem kadar sıcaklıkla doluydu.
Onun narin sarılması kadar doluydu sanki, hiç bilmesemde.
Bir Perşembe günü geçti hayatımdan.
Ben hiç yaşamamışım, yine bir Perşembe günü anladım.
Ben aslında yokmuşum, yine bir Perşembe günü anladım.
Karanlık yollarda, düşen yaprakların üzerine basmadan yoluma devam ederken.
Onlarında canı vardır, onlarda incinmesin, benim üzerime basıldığı gibi onlarda çiğnenmesin derken.
Bir Perşembe idi yine günlerden, özleme sonsuzluk kala.
Bir daha hiç Perşembe yaşayamamacasına.
Günlerden Perşembe idi, vak'anüvis not alsın.
Bir Perşembe idi, sevginin kucağında şefkatle dolu son gün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder