Buz tutmuş adım attığım her yer.
Kışın soğuğu içime işlemiş.
Oysa sokakları kaplamıştı çam ağaçları.
Ve ateşin etrafında dolanılıyordu.
Gençlik pınarlarından su içiliyordu.
Gecenin uzunluğu gündüzden hesaplanıyordu.
Bugün daha soğuk bir gün.
Kömür kadar siyah.
Afrika kadar yakıcı.
Bulutlar kadar uzak.
Uyku kadar can alıcı.
Soğuk günler kapımda bekleyen.
Aslında dışına çıkamadığım.
İçine hapsolduğum anlar.
Farkına varılamayan hikâyeler.
Çam ağacını süsleyen yıldızlar.
Gökyüzünde beliren geyikler.
Başımı döndürür bu soğuklar.
Çıplak gözlerim kapanır karanlığa.
Korkarım bakmaya aydınlığa.
Susarım yutmuş gibi dilimi.
Güneş doğmasın artık.
Doğmasını istediğim an yok artık.
Soğuk günler sürer daha.
Uzaktan işittiğim sessiz bir nâra.
Takvim yaprakları yırtılıyor birer birer.
Günler yıllar gibi geçmiyor teker.
Ömür bitti günler bitmedi.
Günler tükendi saatler geçmedi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder