Katil; Yine O

Kalbim, bir katilin ellerinde .

Yine o, katil.
Uzaktan bakıp gülümsüyor bana.

Oysa dişleri inci gibiydi.

Gören benzetemezdi onu katile.

Kanatları kapatıyordu güneşi.

Ölüm meleğine bürünmüş hâldeydi.

Onun elindeydim artık.

Giysileriyle pırıl pırıldı.

Yaralamıştı beni defalarca.

Artık kan damlıyordu toprağa.

Damla damla izlerim kaplamıştı evreni.

Ben sürüklendikçe toprağa dokunarak.

Geliyordu ardımdan gülümseyişiyle.

Ölümü hiç bu kadar tatlı hâyal etmemiştim.

Ve hiç bu kadar mutlulukla karşılayacağımı.

Kucağımı açmıştım ona.

Sarılıyordum ona.

Ve işte yine o, katil.

Yanımda artık.

Silahlarını bırakmıştı artık.

Beni götürecekti kendi dünyasına.
En doğal hâliyle karşımdaydı artık.
Cansız bedenler karşısında gizlenmenin anlamı olamazdı.
Bitmiş bir masala yeni bir son yazılamazdı.
Ölü bedenlere canlılık getirilemezdi.
Gidenler döndürülemez.
Ve bir katil asla pişman olamazdı.