Umut Kırıntıları

Kalbimde dolanıyor hâla bir garip umut

Karıştırırken defterleri zihnime dolan fikirleri unut

Yatır beni göğsüne ve usulca uyut

Nefret duygularının kaynağını bul ve kurut

Mutluluk ağaçlarını kendi ellerinle büyüt

Patlamaya henüz hazır bir barut

Bağırmaktan kendime, sesim hâlâ kısık

İlk günkü gibi kalemim sürekli kırık

Vahşi insanların yüzündeki elmacıkları çıkık

Davranışlarında belli sendeki ülfet

Bana bir buram kokunu gösterişle lütfet

Sensiz günler sırtımda büyükce bir külfet

Sen varsan içinde hergün mutlu

Benliğimin köşesinde uzak bir kuytu

Bugünler bayrammışcasına kutlu

Umutlar tutup yakamdan çeksin beni.

Sevinç haykırışları sarsın güneşli ülkeni

Şişirsin rüzgar tütsülü nefesini

Umut kırıntılarına bastım bilmeden

Uzak diyarları gezdim hiçbir şey görmeden

Senden uzakta hiçbir nâme duymadan

Benim hâla umudum var bir yerde

Gözümün önündeki tül bir perde

Arkasındaki cennet hani nerde?