Bak yalanlıyor mu beni aydınlık?
Bugün farklı evren.
Denizler sonsuzluğu değil darlığı göstermekte.
Ufuk çok yakın görünüyor.
Everest çok alçak.
Yıkıldı tapınaklar.
Geceden güneş doğdu.
Hüzünden mutluluklar doğdu.
Şarkılardan ifadeler doğdu.
Dilden sevgi doğdu.
Yalnızlıktan ben doğdum.
Benden sen doğdun.
Ve işte; o doğdu.
Kalemin mürekkebi tükenirken.
Buzdan şatomuz erirken.
Tarihimiz unutulmaya yüz tutmuşken.
Kanımız zehirle dolmuşken.
İçimizdeki umutlar katledilirken.
Ve işte o karanlığa bir ışık gibi;
Sen doğdun;
O doğdu.
Külün rengine dönmüş bir dünyada.
Yörüngesi farklılaşmış bir düzende.
Yolunu kaybetmiş ilerlerken güneş.
Ve lacivert renge bürünmüşken ormanlar.
Bulanırken saf olan suyumuz.
Berrak bir yaşamın içine;
Sen doğdun;
O doğdu.
Bende bunları sana yazdım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder