Bir kalemle karalanmış hissi veriyor.
Kendimi kara kalem bir portrenin karşısında buluyorum adeta.
Ramelinin siyahına bende karışıyorum.
O siyahta kendimi görüyorum.
Karalığın içinde aydınlık bir yol görüyorum.
Gözyaşlarıyla aydınlanan bir aralık.
Kirpiklerin gökyüzümün atmosferini kaplıyor.
Gözlerin bütün dünyayı şöyle bir süzüyor.
Sonra bende karar kılıyor.
Göz bebeklerin bir büyüyor, bir küçülüyor.
İçinde; bir aydınlanmalar oluyor, bir kara bulutlar doluşuyor.
Camdan bir kule gibi şeffaflaşıyor.
Kendimi görürken seni gözden kaybediyorum.
Ayna gibi saydam bir yapıya dönüşüyor.
Gözlerin yanıltıyor beni.
Ramelin oyunlar oynuyor bana.
Çözemediğim bir bulmacanın içindeyim.
Makyajının oyunları büyülüyor beni.
Ramelin, ah o ramelin.
Ramelinin karasınde esaretteyim.
Makyaj Serisi I
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder