Adını bilmediğim bir evrenden geçiyorum.
Kimsenin sulamadığı çiçeklerle bezeniyorum.
İnsanların korktuğu karanlıklara giriyorum.
Yüzmeyi bilmezken senin denizine dalıyorum.
Sessiz bir vakitti. Bir uçurum kenarına doğru ilerliyordu ayaklarım. Güneş elini eteğini çekerken gökyüzünden, arkasında kızıl gölgesini bırakıyordu evrenimde. Kuşlar göç etmekteydi yeni diyarlara, yeni yaşamlara. Herkes için gitme vakti geliyordu. Ayaklarım takılıyordu yerdeki gölgelere. Adeta tutup bırakmamak için kendini parçalayıp tuz buz oluyordu kaya parçacıkları. Şelalenin akışı yavaşlıyordu, ona geleni kabul etmek istemiyordu sanki. Ağaçlar yapraklarını döküyordu. Çiçekler ağırlıklarından kurtuluyordu. Her şey için değişim vaktiydi. Balıklar zıplıyor kendini belli etmeye çalışıyordu. Herkes hızlıca yürürken yolunda ben dikenli yolları adımlıyordum.
Sessizce ve soluk almadan.
Mevsimlerden sonbahardı, herkes gitmişti, her şeyi silerek.
D imdik durup tepenin ardında
İ smini haykırdım gökyüzüne
K eskin kokusu sarmışken dört yanımı
E şsiz neşesi sardı ruhumu
N erden gelir bu hissiyat
L ütfen kendini belli et
İ smini bana bahşet
Y olculuk uzun süreceğe benziyor
O nurunu yanında tut ve yukarı çek
L ütfeyle kalbini bana ve sabret.
Saçmalamalar Kitabım III
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder