Yalnızlığıma İthafen

Yalnızlık,
Sakladığın o küçük delikte buluyor seni.
Yalnızlık,
Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni.
Yalnızlık,
Sıkıştığın o küçük evinde vuruyor seni.
Yalnızlık,
Öldürüyor seni, öldürüyor beni.
[Cem Adrian - Yalnızlık]

Yalnızlığıma ithaf ettim bu yazımı.
Benim sadık dostum yalnızlığımdır.
Hiçbir bedenin elleri uzanamaz onun yanına.
Hiçbir kelime tesir etmez ona.
İnsanların davranışları incitmez onu.
Evimin duvarlarında hiç resim yok,
Sıramın üzerinde hiçbir karalama yok,
Defterimde birkaç satır söz dahi yok,
Bende yalnızlığımdan başkasına ait hiçbir şey yok.
Ne gitti ne kaldı, arada kalmasını bildi.
Ne özletti ne bıraktı, durması gerektiği yeri bildi.
Ne sildi ne yazdı, denklemini kurmasını bildi.
Ne sustu ne konuştu, ne söylemesi gerektiğini bildi.
Yalnızlık, sabah doğan güneş,
Yalnızlık, gece farkedilen yıldız,
Yalnızlık, ucu keskin bir kılıç,
Yalnızlık, yaralarımı saran bir ilaç.

Şimdi susmam gerekiyor, yalnızlığım ellerini uzatıyor.
















Hayatın bu; Sökülmüş, atılmış, kırılmış dökülmüş. Hep paramparça.