O sendroma dahi uzak kaldığım günlerim var şu sıralar.
Günleri birbirinden ayırt edemiyorum.
Günler, haftalar birbirine girmiş.
Zincirler halinde peş peşe sıralanmış.
İnsan her şey için şükretmeli.
Verilen her nimet için, her anımız için.
Birkaç ay önce belki küfrettiğimiz Pazartesi günü artık sadece bir isim.
Bütün günler aynı tempoda.
Aynı yorgunlukta.
Hem fiziken, hem mental açıdan.
Pazartesi sendromuna özlem duyuyorum şu sıralar.
Büyük bir hırsla ona tekrar kavuşmak istiyorum.
Bugün Pazar dendiğinde mutlu, yarın Pazartesi dendiğinde canı sıkkın birisi olmak istiyorum.
Bütün bunları bir Pazar gecesinde, Pazartesi'ye bağlanan saatlerde yazıyorum.
Duygulardan yoksunmuşum havasıyla, hislerim kaybolmuş gibi.
Çünkü biliyorum, ertesi günde farklı olmayacaktır.
Biliyorum.
Günlüğüme Karalamalar;
21.10.2012 Bir Pazar Gecesi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder